سکوت

امشب که بهت گفتم خیلی دلم گرفته

چه قدر نگرانم شدی و مرتب ازم سوال می کردی! چیزی شده؟ من ناراحتت کردم؟

چه قدر اون لحظه حس کردم برات عزیزم و از این بابت خوشحال هستم

ولی جواب سوالاتت و ندادم و صدا تو گلوم خفه شد!

نمی تونستم با حرفام چیزی رو بهت یادآوری کنم که همون لحظه انگار بدترین اتفاق زندگیمون داره می افته...

من بازم ساکت شدم!

یعنی الان خدا رو شکر می کنم که لااقل چیزی نگفتم که شب با ناراحتی سرش و رو بالش بذاره...

می دونم خودشم غصه می خوره ولی به روم نمیاره که منم ناراحت شم...

...

امشب تولد دایانه ولی من هنوزم فرصت نکردم کادو بخرم. هر چی به مخم فشار میارم چیزی به ذهنم نمی رسه. حالا من باید امروز عصری هر طور شده برم یکی از مراکز خرید شهر واسش یه چیزی بخرم! شاید یه عروسک پشمالوی خوشکل خریدم براش تا وقتی بغلش می کنه یاد من بیافته 

***خط آخر***

چه بد است آن بنده خدا که دورو و دو زبان است. در حضور برادرش او را می ستاید و در غیاب او بدگوئیش می کند. اگر عطایی به برادرش رسد حسد برد، و اگر گرفتار گردد او را وانهد . امام حسن عسگری (ع)

شیر قهوه می خوام...

الان می دونی دلم چی می خواد؟

یه لیوان شیر قهوه داغ با کمی(فقط کمی که مزه تلخش هنوز حس بشه) شکر

از اینایی که تو آب جوش می ریزن و حل می شه

وایی چه شود

من می خوام خب چکار کنم؟

...

پ.ن: شب باید برم از این بسته های آماده قهوه بخرم و بزنم بر بدن!

***خط آخر***

خنده کوتاهترین فاصله بین دو نفر است . ویکتور هوگو

دنیای کوچولوی ما!

امشب با دایان شام برداشتیم و رفتیم به محوطه چمن کاری نزدیک خونمون نشستیم و مشغول خوردن شدیم. از دیشب این قرار و گذاشته بودیم. خب خدا رو شکر خوب بود. از اینکه تو خونه باشیم و شام بخوریم بهتر بود. هر چی نباشه چار تا آدم دیدیم و چا تا ماشین! اینجوری واسه روحیه پوسیده و زنگ زده مون هم بهتر شد!

دایان زیاد دهانش آفت می زنه و صد البته حسابی اذیت می شه و تو این مدت خیلی اعصابش به هم می ریزه. آخه نه می تونه درست حرف بزنه نه غذا بخوره واسه همین وقتی آفت می زنه یه کمی حساس می شه. البته امشب اولش یه کمی تو لک بود اما بعدش که شام خوردیم و یه خورده حرف زدیم سر پر اومد خدا رو شکر.

اینم از دنیای کوچولوی ما. من فقط آرامش می خوام و همین اتفاقات کوچولو تو زندگی خیلی می تونه به تمدد اعصاب کمک کنه. البته ترجیح می دم همیشه دنیامون کوچولو بمونه ولی آرامش جز لاینفک زندگیمون باشه...

***خط آخر***

به همه عشق بورز، به تعداد کمی اعتماد کن، و به هیچکس بدی نکن. شکسپیر